Stutz (2022) ฟิล สตูทซ์: เครื่องมือชีวิต

เรื่องย่อ Stutz (2022) ฟิล สตูทซ์: เครื่องมือชีวิต

“Stutz” เป็นการย้อนดูอารมณ์ผ่านการบำบัดของฮิลด้วยเสรีภาพทางศิลปะที่มาพร้อมกับความโปร่งใสเกี่ยวกับกระบวนการสร้าง ในช่วงเริ่มต้น “Stutz” เป็นเรื่องที่น่าสนใจแต่ก็อบอ้าว มันมากเกินไปในหัวของตัวเอง การแก้ไขทำให้เสียสมาธิ ดูเหมือนจะตัดกับ Stutz หลังจากทุกประโยค ข้ามไปมาระหว่างสองมุมที่คล้ายกันเพื่อให้คุณทราบถึงการแก้ไข ในขณะเดียวกัน การใช้กล้อง Interrotron ของ Errol Morris ของ Hill ทำให้ Hill ถามคำถามเชิงวาทศิลป์ที่เราทราบดีว่าเขาเคยถามมาก่อน เช่น "แล้วเครื่องมือคืออะไร" หลักฐานของภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าฮิลล์เป็นผู้สอบสวน ผู้พลิกผันของนักบำบัดและผู้ป่วยที่ไม่หยุดนิ่ง เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ แต่แล้วฮิลล์ก็ซื่อสัตย์กับเรา สตุตซ์ และตัวเขาเอง เราเรียนรู้เกี่ยวกับภาพยนตร์ประมาณ 25 นาทีว่าเราได้ดูฉากปลอมที่สร้างขึ้นให้ดูเหมือนห้องทำงานของ Stutz ซึ่งใช้พื้นหลังเป็นฉากสีเขียว สำหรับการถ่ายทำที่แก้ไขตามลำดับเวลาซึ่งไม่ใช่เซสชันเดียว แต่เกิดขึ้นหลายเดือนแล้ว แม้แต่ผมของฮิลก็ยังเป็นของปลอม เพราะวิกผมซ่อนทรงผมที่สั้นกว่าไว้ข้างใต้ซึ่งเขาต้องการซ่อนเพื่อความสม่ำเสมอ การแบ่งภาพขาวดำเพื่อแสดงให้เราเห็นทุกอย่างด้วยสีสันที่สดใส ก่อนหวนกลับไปสู่ความอบอุ่นแบบโมโนโครมของผลงานภาพยนตร์ของคริสโตเฟอร์ โบเวลต์ การแก้ไขช่วยให้ภาพหายใจได้เป็นเวลานาน และภาพ Interrotron ที่ Hill และ Stutz พูดคุยกับกล้องจะสร้างกระแสตามธรรมชาติที่ควรจะเป็น ภาพยนตร์เรื่องนี้ตอบคำถามว่า "คุณทำสารคดีเกี่ยวกับนักบำบัดโรคได้อย่างไร" โดยไว้วางใจในสัญชาตญาณ และยอมรับความแตกต่างในกระบวนการสร้าง—ตัวเลือกและความแตกต่างบางอย่างที่นี่มีประสิทธิภาพมากกว่าตัวเลือกอื่นๆ แต่การไม่มีวิจารณญาณในตนเองเมื่อร่างแบบเป็นการปลดปล่อย และเป็นเรื่องน่าปวดหัวอย่างยิ่งที่ฮิลล์ปล่อยให้สิ่งนั้นเป็นข้อมูลแนวทางทั้งหมดของเขา